Waarom klikpedalen “clipless” worden genoemd
Er zijn in de fietswereld benamingen die na verloop van tijd worden ingehaald door de realiteit. De term clipless, die voor klikpedalen wordt gebruikt, is daar één van. Want in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, zijn ze alles behalve clipless. Je klikt het schoenplaatje erin vast, of zoals men in het Engels zegt: you clip in.
De naam gaat terug naar het tijdperk van de toeclips: metalen beugels met een leren bandje (later vaak kunststof met een nylon bandje), waarmee je je voeten stevig op de pedalen kon fixeren. Zo stevig, dat het comfort ver te zoeken was en je er in een noodgeval niet zomaar uit kon stappen.
Pedalen met toeclips: effectief en oncomfortabel (foto: Patrick op Unsplash)
In de jaren ’80 bracht de Franse skibindingfabrikant Look daarom de eerste serie-geproduceerde klikpedalen op de markt. Deze hadden geen toeclips, maar een mechanisme waar een plaatje onder de schoen in vastgeklikt kon worden. Een zwenkbeweging van de voet zorgde ervoor dat de schoenplaat weer loskwam uit het pedaal. Doordat de beugels ontbraken, werd dit concept “clipless” genoemd.
Het klikpedaal was echter al veel eerder bedacht. De Amerikaan Charles Hanson deed de uitvinding al in 1895, en in de jaren ’70 van de vorige eeuw had Cinelli een concept waarbij de schoen met een hendeltje aan het pedaal vast- en losgekoppeld kon worden. Maar Look gebruikte hun ervaring met skibindingen om een gebruiksvriendelijke variant te ontwikkelen. En toen Bernard Hinault in 1985 ermee de Tour de France won, maakte hij de weg vrij voor de acceptatie van clipless pedalen.
